Ιστορικός-Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Ο Έλληνας δεν είναι ρατσιστής.
Απλά το 1922 αντιμετώπισε τα αδέρφια του, που ούτε την ταυτότητα κινδύνευε να του αλλοιώσουν ούτε την θρησκεία, ως λεπρούς. Τα αδέρφια έγιναν δεκτά με εκδηλώσεις αγάπης τύπου «σκατοουγλούδες», «τουρκόσποροι» ενώ σε συλλαλητήριο το 1923 στις στήλες του Ολυμπίου Διός το σύνθημα ήταν «φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες».
Ο Έλλην είναι μεγάλος πατριώτης.
Αυτός ψήφισε το 1920 ότι δεν θέλει Μεγάλη Ελλάδα, αδιαφόρησε για την διεκδίκηση των περιουσιών που τα αδέρφια του εξαναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω, αυτός αδιαφόρησε όταν οι κυβερνήσεις που ο ίδιος ψήφισε εξίσωσαν τις περιουσίες των Ελλήνων της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας με τις κατά πολύ μικρότερες των μουσουλμάνων που κρίθηκαν ανταλλάξιμοι (100 δις με 12,5 δις), παρά το γεγονός ότι η απαίτηση για δίκαιη αποζημίωση θα ωφελούσε και τον ίδιο. ‘Όμως δεν αδιαφόρησε για τα πρώην μουσουλμανικά κτήματα που δεν του ανήκαν, και δεν δίστασε να τα βάλει με τα ξεριζωμένα αδέρφια του, που οι δικές του κυβερνήσεις διασφάλισαν ότι δεν θα γύριζαν στο σπίτι τους, για να τα αρπάξει.
Ο Έλλην είναι πατριώτης, απλά δεν έδωσε δεκάρα για τις οργανωμένες τουρκικές προσπάθειες αφελληνισμού της Ίμβρου και της Τενέδου, για το τουρκικό πογκρόμ του 1955 εναντίον του Ελληνισμού της Πόλης.
Φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι κυβερνήσεις που αγνόησαν τους αγώνες του… που πότε είπαμε ότι έγιναν;
Η περίπτωση της Κύπρου την δεκαετία του 1950 είναι εξαίρεση. Στο ελληνικό κράτος έγιναν τότε μεγάλες διαδηλώσεις και χρειάστηκε να μπουν στον κόπο οι Αμερικάνοι να κάνουν τον Καραμανλή διάδοχο του Παπάγου. Αυτό ήταν, η καταδικασμένη ανεξαρτησία ήταν αρκετή για να επαναπαυτεί ο Έλληνας.
Το 1974 μπορεί η Κύπρος να ήταν μακριά για τους πολιτικούς, αλλά και για τους πολίτες δεν ήταν πιο κοντά, απλά το είναι μακριά των πολιτικών και οι ξένοι, πρόσφεραν άλλοθι για την αδράνεια. Εξαίρεση ήταν και το 1940 αλλά τότε απειλήθηκε άμεσα το οικόπεδο.
Ο αδερφός ήταν και είναι γραμμένος, το βλέπεις στην περίπτωση του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, της Συρίας όπου ηλίθιοι στηρίζουν τον Αραβοφασίστα που το κόμμα του τελείωσε την εθνική ταυτότητα, που άντεξε αιώνες Αραβικής κατάκτησης αλλά όχι τα ομόδοξα αδέρφια και το Αραβοφασιστικό Μπάαθ.
Λαός φαντασιόπληκτος, από το 1770 περιμένει να του φέρουν το σεφέρι οι Ρώσοι, που ο μόνος λόγος που δεν μας έκαναν ότι οι Αμερικάνοι, είναι ότι μετά τον β’ παγκόσμιο περάσαμε στο στρατόπεδο των Άγγλων και Αμερικάνων με την απόλυτη συγκατάθεση των σοβιετικών.
Λαός -ούτε κουτάβι- που χαίρεται με τα λόγια, το κουτάβι θέλει τουλάχιστον να δει την λιχουδιά πριν χοροπηδήσει. Ανιστόρητος εντελώς, που επιδοκιμάζει τον απαγχονισμό καταχραστών επί Πάγκαλου, αγνοώντας ότι επί Πάγκαλου έγιναν τεράστιες καταχρήσεις, ενδεικτικό παράδειγμα τα 15 εκατομμύρια δρχ. που ξόδεψε το Ελληνικό δημόσιο για παραγγελία οχημάτων που δεν πήρε ποτέ, καθώς η Γερμανία μετά τον πρώτο παγκόσμιο απαγορευόταν να εξάγει πολεμικό υλικό.
Κανένας δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να δεχτείς παράνομους οικονομικούς μετανάστες. Υπήρξαν και Έλληνες παράνομοι οικονομικοί μετανάστες, κανένας Έλληνας όμως δεν αντέδρασε όταν αυτοί απελάθηκαν.
Δεν είσαι αριστερός όταν αντί να συμπαραστέκεσαι στους αγώνες των λαών στις πατρίδες τους, ενισχύεις την μετατροπή τους σε φθηνό εργατικό δυναμικό σε τρίτες χώρες, πολύ περισσότερο όταν τρως, πλουτίζεις και καλοπερνάς για να την ενισχύεις, μέσω ΜΚΟ, είσαι κάθαρμα, που αν η άλλη πλευρά είχε την ικανότητα να διακρίνει πρόσφυγες, παράνομους οικονομικούς μετανάστες και ισλαμιστές πρόσφυγες, και δεν ζούσε την δική της φαντασίωση, θα έπρεπε ήδη να είχε επικεντρωθεί στην απαίτηση να επέμβει εισαγγελέας για να προστατευτούν πρώτα από όλα οι πραγματικοί πρόσφυγες όπως οι Γιεζίντι που δέχτηκαν επιθέσεις από ισλαμιστές στην Ελλάδα και οι μεγάλοι ανθρωπιστές αδιαφορούν. Λογικό, αφού τα κεφάλια τους φέρνουν έσοδα.
Ούτε άτομα από εμπόλεμες περιοχές σε υποχρεώνει το διεθνές δίκαιο να δεχτείς, όταν πρόκειται για άτομα επικίνδυνα και για τους άλλους πρόσφυγες και για τους ντόπιους. Οι φανατικοί ισλαμιστές οπαδοί της σαρία ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και αυτό είναι εύκολο να διαπιστωθεί.
Αυτό που ζούμε δεν είναι αποτέλεσμα των ξένων. Ναι έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης όπως και οι κυβερνώντες, τον ραγιά όμως όλοι τον πατάνε πόσο μάλλον τον κοντόφθαλμο ραγιά, που θέλει την κατσίκα του γείτονα αλλά δεν κάνει τον κόπο να φωνάξει και να αγωνιστεί για το έθνος, για να διασφαλιστεί και η δική του κατσίκα και του γείτονα.
Αυτό που ζούμε είναι μια διαχρονική πορεία παρακμής που κρατάει από το 1453. Αναρωτιέμαι αν έχουν μείνει ψήγματα ψυχής, από αυτά που δημιούργησαν τις εξαιρέσεις, μακάρι.