ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ
Είδηση δεν είναι ότι η Ελλάδα κρατά –δεκαετίες τώρα- τα σκήπτρα στις κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του Εθνικού Εισοδήματος που παράγει κάθε χρόνο.
Είδηση είναι ότι πέρυσι –στην εποχή της δολοφονικής ανεργίας και της εγκληματικής υπερφορολόγησης- το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου αυξήθηκε ακόμη περισσότερο.
Οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων δεν βελτιώθηκαν ουσιαστικά, οι προσλήψεις «προσώπων ειδικών προσόντων» αυξήθηκαν στο Δημόσιο.
Όλοι οι φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι και αγαπητικοί των στελεχών ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχουν καταφέρει να λύσουν το προσωπικό τους πρόβλημα στην ανεργία και «υπηρετούν» στο Δημόσιο. Ενώ η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί και τα έσοδα μειώνονται, τα στοιχεία για τη μέση μισθολογική δαπάνη του Δημοσίου δείχνουν ότι αυτή αυξάνεται κατά 1,5%!
Η Ελλάδα σήμερα είναι η τρίτη ακριβότερη χώρα στην Ευρωζώνη, με το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό κρατικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους κατευθύνονται στην άμυνα και στις προσλήψεις: Στις μίζες και στην εξαγορά συνειδήσεων μέσω μισθών, επιδομάτων και συντάξεων.
Ακόμη και τώρα, μετά από 7 χρόνια συνεχούς μείωσης του Εθνικού Εισοδήματος, οι δαπάνες στους συγκεκριμένους τομείς παραμετροποιούνται αλλά δεν μειώνονται. Μόνο κράτη της υποσαχάριας Αφρικής εξαντλούν τον προϋπολογισμό τους σε όπλα, στρατιωτικούς υπαλλήλους και αμοιβές του Δημοσίου.
Η Ελλάδα έχει κρατικές δαπάνες επιπέδου Φινλανδίας και Γαλλίας αλλά το επίπεδο των υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι πολίτες της είναι επιπέδου αφρικανικής υπανάπτυκτης «δημοκρατίας».
Προφανώς η λύση στο πρόβλημα είναι η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, η διόγκωση του ΑΕΠ ώστε να υποχωρήσουν οι κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του Εθνικού Εισοδήματος. Αλλά αυτή είναι η «μαθηματική λύση». Στην πραγματικότητα η Ελλάδα χρειάζεται άλλο Κράτος. Ένα Κράτος με 3 ανεξάρτητες εξουσίες οι οποίες θα αλληλοελέγχονται με βάση την αποτελεσματικότητά τους και όχι τις «πολιτικές ισορροπίες».
Η Ελλάδα έχει ακριβή δημόσια διοίκηση, αναποτελεσματική Δικαιοσύνη, απελπιστικά χαμηλό επίπεδο κοινωνικών υπηρεσιών, φαύλη πολιτική διαχείριση.
Οι φορολογούμενοι πληρώνουν ακριβά και ζουν μέσα στην ανασφάλεια και τη μιζέρια. Πληρώνουν σολομό Νορβηγίας και καταναλώνουν κατσαρίδες που επιβιώνουν μέσα στην έρημο της πολιτικής ανυποληψίας…
ΤΟ ΧΡΗΜΑ