Όλοι πρέπει να στηρίζουν την εκάστοτε
κυβέρνηση τους, είτε την έχουν ψηφίσει, είτε όχι – αφού διαφορετικά
είναι καταδικασμένη να αποτύχει, ειδικά σε μία τέτοια εποχή, όπως η
σημερινή. Στηρίζω την κυβέρνηση δεν σημαίνει φυσικά πως υποστηρίζω την ορθότητα της πολιτικής της,
αλλά πως δεν τοποθετώ εμπόδια, δεν την κατακρίνω από το πρωί έως το
βράδυ και κάνω ότι καλύτερο μπορώ, αφού αυτήν την πολιτική έχει επιλέξει
η πλειοψηφία – εάν φυσικά σέβεται κανείς έμπρακτα τη Δημοκρατία.
Στα πλαίσια αυτά, εάν η κυβέρνηση θεωρεί
πως πρέπει να επιβληθούν νέοι φόροι, να μειωθούν οι μισθοί και οι
συντάξεις, να μεταρρυθμιστεί το ασφαλιστικό, να δοθούν τέσσερις μόνο
άδειες στα κανάλια κοκ., είναι κανείς υποχρεωμένος να το σεβαστεί – με
μία όμως και μοναδική προϋπόθεση: να του εξηγεί πώς θα λυθούν τα προβλήματα της χώρας,
έτσι ώστε να έχει έναν πραγματικό λόγο να τηρήσει επακριβώς αυτά που θα
τον υποχρεώσει, τουλάχιστον για το μέλλον των παιδιών του, όσο οδυνηρά
και αν είναι. Άλλωστε, εάν δεν τα τηρήσει, τότε η κυβέρνηση, άρα η χώρα,
είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν.
Όμως, εάν η κυβέρνηση δεν εξηγεί στους
Πολίτες πώς θα λυθεί πρακτικά το πρόβλημα του δημοσίου χρέους που
πλησιάζει στο 200% του ΑΕΠ, του ιδιωτικού που λόγω της κρίσης φτάνει
επίσης στο 200% από 60% προηγουμένως, των χρεοκοπημένων τραπεζών με τα
δεκάδες δις € κόκκινα δάνεια, των ληξιπρόθεσμων οφειλών στο δημόσιο, της
ανάπτυξης, της ανεργίας, των κατασχέσεων που διαγράφονται στον
ορίζοντα, των πλειστηριασμών, της χρεοκοπίας, της παραμονής στην
Ευρωζώνη που δεν φαίνεται πλέον πιθανή κοκ., ενώ η αντιπολίτευση, στο σύνολο της, δεν προσφέρει επίσης κάποια σοβαρή εναλλακτική δυνατότητα και ελπίδα, τότε είναι φανερό πως θα επικρατήσουν συνθήκες του τύπου «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Δηλαδή, ο κάθε Έλληνας θα αναζητήσει δυστυχώς «μονομερώς» δυνατότητες επιβίωσης του, γεγονός που σημαίνει ότι, θα προσπαθήσει να πάρει το νόμο στα χέρια του
– όπως όταν αυξάνεται η εγκληματικότητα σε ένα κράτος και δεν υπάρχει
επαρκής προστασία εκ μέρους της αστυνομίας, οπότε αναγκαστικά οι Πολίτες
οπλίζονται για να προστατευθούν.
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως η οικονομία θα αντικατασταθεί σταδιακά από την παραοικονομία, όπως συμβαίνει νομοτελειακά όταν οι φόροι αυξάνονται υπερβολικά, οι
μισθοί μειώνονται, τα εισοδήματα επίσης, ενώ το κοινωνικό κράτος παύει
να λειτουργεί – αφού διαφορετικά δεν μπορεί κανείς να επιβιώσει, να μην
κλείσει την επιχείρηση του, να πληρώσει την ιατροφαρμακευτική φροντίδα
που δεν του παρέχει πλέον το κράτος, να εξασφαλίσει τα γηρατειά του μη
έχοντας πλέον την ελπίδα μίας αξιοπρεπούς σύνταξης κοκ.
Όταν όμως η οικονομία αντικαθίσταται από
την παραοικονομία, η έννομη τάξη καταρρέει – οπότε δημιουργούνται
συνθήκες διάλυσης σε ένα κράτος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η οικονομική
κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία, η χώρα γίνεται μη κυβερνήσιμη και η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία είναι πια αναπόφευκτη – κάτι που φαίνεται πολύ πιθανό, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς.
Ακολουθούν φυσικά οι κοινωνικές αντιδράσεις, καθώς επίσης οι μαζικές εξεγέρσεις, οι οποίες εκβάλλουν στην εγκληματικότητα και στο χάος –
χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, αφού το 2016 διαγράφεται ακόμη πιο
σκοτεινό, συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης.
Υπενθυμίζουμε εδώ τι ακριβώς έχει συμβεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, για να υπάρχει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα:
“Επιγραμματικά, χάθηκαν πάνω από 500
δις € λόγω της κατάρρευσης των τιμών της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας,
περισσότερα από 200 δις € στο ελληνικό χρηματιστήριο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον 120 δις € από τις τραπεζικές επισφάλειες, πάνω από 50 δις € για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών,
εισοδήματα που υπερβαίνουν τα 50 δις €, ΑΕΠ 60 δις €, κρατική περιουσία
άνω των 100 δις €, εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις,
1.500.000 θέσεις εργασίας, χάθηκε εντελώς η πιστοληπτική ικανότητα του δημοσίου, του ιδιωτικού τομέα επίσης κοκ.
Συνολικά δηλαδή πάνω από 1.000
δισεκατομμύρια €, με τη ζημία να αυξάνεται συνεχώς και χωρίς να
υπολογίζουμε τα «άυλα» εγκλήματα – όπως την εξαθλίωση των Ελλήνων, τις αυτοκτονίες, την καταστροφή πολλών γενεών νέων ανθρώπων, τη συλλογική κατάθλιψη και τόσα πολλά άλλα.
Η Ελλάδα έχει
ερειπωθεί, οικονομικά και ψυχικά, από μία σιωπηλή θύελλα τεραστίων
διαστάσεων, ενώ κάηκαν κυριολεκτικά τα πακέτα βοήθειας της Ευρώπης και
του ΔΝΤ, ύψους 240 δις € – καθώς επίσης τα χρήματα για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος, από τον ELA έως το Target 2, χωρίς να βοηθήσουν καθόλου τη χώρα μας, η οικονομική κατάσταση της οποίας είναι απείρως χειρότερη, συγκριτικά με το 2010″.