Το σύνθημα ‘ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ το ακούμε με τ’ αυτιά μας και το βλέπουμε συχνά με τα μάτια μας. Εάν δεν είναι απλά ένα κλισέ, τότε χρειάζεται κάποια διευκρίνιση, διότι το σύνθημα ‘ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ μπορεί να σημαίνει εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Πρώτον, μπορεί να είναι μια προσπάθεια αποκλεισμού των γυναικών από κάτι. Αυτό όμως μπορεί εύκολα να διορθωθεί, με την προσθήκη των γυναικών στο σύνθημα, δηλαδή, αντί του ‘ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’, απλώς να γράφουμε ή να λέμε: ‘ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’!
Δεύτερον, το διορθωμένο πλέον κλισέ-σύνθημα ‘ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ μπορεί να απευθύνεται σε ένα συνονθύλευμα ατόμων, αποκομμένων από οιανδήποτε αλληλεγγύη και συνοχή. ΄Ητοι μπορεί να απευθύνεται το ‘ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ σε μία μάζα ατόμων εν πλήρη ιδιωτεία ή, αγγλιστί: a bunch of idiots ή ένα μάτσο ηλιθίων.
Αυτό ακριβώς το μάτσο ηλιθίων είναι ένα πόπολο ή πλέμπα, η οποία είναι εύκολο απολύτως να εξουσιάζεται και να χειραγωγείται, υπό την απολυταρχικά κάθετο ή πυραμιδική ιεραρχία κεντρικής εξουσίας και ισχύος της τυραννικής κομματοκρατίας (Σχ. 1α). Είναι ακριβώς το μάτσο ηλιθίων, επί των οποίων καθημερικά ασελγούν όλα τα αριστερο-κεντρο-δεξιά δήθεν κινήματα και κόμματα, είτε άμεσα ή μέσω των άρδην καθεστωτικών ΜΜΕ.
Είναι η πλέμπα ηλιθίων, που εναγωνίως και καθημερινά ψάχνουν αποκλειστικά και μόνον για μια μπύρα, ένα σουβλάκι, ένα φραπέ και ένα δήθεν ηγεμόνα, ηγέτη ή καθεστωτικό βοσκό, μπας και τους χώσει σε κάποια στάνη για να... ‘βολευτούν’. ΄Ολα τα αριστερο-κεντρο-δεξιά δήθεν κινήματα και κόμματα από μια στάνη ηλιθίων ξεκινούν, που ξεκινούν κάθε συζήτηση με το επικό πλέον: «Ξέρεις τίνος είμ’ εγώ;»!
Η πάντοτε ‘άνωθεν’ αποστολή κάθε αριστερο-κεντρο-δεξιάς στάνης ηλιθίων είναι να κομματιάζει ακόμη πιο πολύ, την ήδη κατακερματισμένη πλέμπα ατόμων εν πλήρη ιδιωτεία. Και να την διατηρεί μέσα σ’ ένα τρυβλίο ή petri dish, μπολιασμένο με ανοσογνωσία, ήτοι με την νευροψυχολογική εκείνη διαταραχή, κατά την οποία ένα άτομο που πάσχει από μια αναπηρία φαίνεται να αγνοεί ή να αρνείται την ύπαρξί της.
Στην ανοσογνωσία παρατηρείται ανοσία, τρόπον τινά, στην ίδια την γνώσι. Ο πάσχων αρνείται την γνώσι ως η γνώσις να ήτο βλαπτική για τον οργανισμό του!
Τρίτον, το ‘ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ μπορεί ακόμη να απευθύνεται ειλικρινά στην πλέμπα ατόμων, αποκομμένων από οιανδήποτε αλληλεγγύη και συνοχή, σε μία ειλικρινή προσπάθεια προς αφύπνισι. Φαίνεται όμως μάλλον μάταιη η προσπάθεια αφύπνισης αυτής της πλέμπας ατόμων.
Καθόσον τα άτομα τούτα ενεργούν εξακολουθητικά για την ‘πάρτη τους’ και την προσωρινή έστω βόλεψή τους. Μεροδούλι-μεροφάι και ‘ωχ αδερφέ’ είναι τα μότο που καταδεικνύουν αυτήν ακριβώς την κατηγορία των φανατικών ατομικιστών.
Τέταρτον, το ‘ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ μπορεί επίσης να απευθύνεται σε μία πραγματική συλλογικότητα ανθρώπων, οι οποίοι ήδη συλλογικά επιθυμούν και συλλογικά εργάζονται σκληρά ώστε, πέραν της συλλογικής τους επιθυμίας, επίσης να αυξάνουν την συλλογική τους ικανότητα να ανελίσσονται καθημερινά, σε μία αληθινή κοινωνία ανθρώπων με αλληλεγγύη και συνοχή, σε ένα αληθινά ανθρώπινο σύστημα.
Για να είναι ένα σύστημα ανθρώπινο, δεν αρκεί να λειτουργει με σκοπούς ή στόχους, ήτοι goals ή objectives, αλλά πρέπει να λειτουργεί με σκοπιμότητες. Η σκοπιμότης ενός συστήματος ανθρώπων είναι η ικανότης του συλλογικά να δημιουργεί διαφορετικά αποτελέσματα, είτε στο ίδιο περιβάλλον ή σε διαφορετικά περιβάλλοντα λειτουργίας του.
Χρειάζεται λίγη προσοχή εδώ, στην επιλογή των όρων ‘δημιουργεί’ και ‘παράγει’. ΄Ενα ανθρώπινο σύστημα συλλογικά πάντοτε δημιουργεί, ενώ ένα προγραμματισμένο μηχάνημα ή ρομπότ ατομικά πάντοτε παράγει.
Ακριβώς όπως η κάθε πολιτεία της κλασικής Ελλάδος, έτσι και η κάθε τοπική συλλογικότητα ανθρώπων, μεταξύ των άλλων της σκοπιμοτήτων, επίσης πρέπει να έχει την σκοπιμότητα να λειτουργεί ως ένα συλλογικό εργαστήριο βιωματικής μαθήσεως. Μόνον έτσι μπορεί συλλογικά να δημιουργεί μία γρήγορη ώθησι στην ανέλιξι της συλλογικής κριτικής σκέψεως των μελών της.
Την σκοπιμότητα τούτη φυσικά και φυσιολογικά την ενδυναμώνει η συμμετοχική, σφαιρική δομή λήψεως συλλογικών αποφάσεων μιας τοπικής συλλογικότητος ανθρώπων. Το 99 τοις εκατό κριτικής σκέψεως στο Σχ. 1b δεν αποτελεί μία προϋπόθεση.
Είναι τούτο το 99 τοις εκατό κριτικής σκέψεως η συλλογικά επιθυμητή, μετρική απόδοσις ή έκβασις κάθε συλλογικότητος ανθρώπων. Σε μία συλλογικότητα ανθρώπων λοιπόν, με συλλογικά υψηλή κριτική σκέψι, εξαίφνης το ‘ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ’ μεταφράζεται αναίμακτα και ειρηνικά στο να καθιστά περιττή την απολυταρχικά κάθετο ή πυραμιδική ιεραρχία κεντρικής εξουσίας και ισχύος της τυραννικής κομματοκρατίας (Σχ. 1α).
Με τις μάχες και τους πολέμους για την εναλλαγή στην καθεστωτική εξουσία δεν κερδίζουμε απολύτως τίποτε. Π.χ., δες όλα τα καθεστωτικά κόμματα μετά την χούντα.
Κερδίζουμε μόνον όταν συλλογικά καθιστούμε την κεντρική εξουσία περιττή, μέσω της σφαιρικής δομής λήψεως συλλογικών αποφάσεων μιας συλλογικότητος ανθρώπων. Και το συλλογικό μας κέρδος είναι η ίδια μας η ελευθερία από την καθεστωτική εξουσία.
Κερδίζουμε μόνον όταν συλλογικά καθιστούμε την κεντρική εξουσία περιττή, δίχως μάχες και δίχως πολέμους. Σε μία συλλογικότητα ανθρώπων, η μόνη μάχη είναι συλλογικά με τα εγώ μας και ο μόνος πόλεμος είναι εναντίον την συλλογικής αγνοίας μας.
