Το τελευταίο άρθρο του Πωλ Κρούγκμαν για την πορεία της νέας Ελληνικής κυβέρνησης διατυπώνει την απορία γιατί η παράταση της πρόσφατης ασαφής γλώσσας συμφωνίας για παράταση τεσσάρων μηνών χαρακτηρίζεται από πολλούς εδώ στην Ελλάδα σαν αποτυχία.
Η απλή απάντηση είναι: Διότι είναι.
Να δούμε όμως λίγο το σκεπτικό του Κρούγκμαν. Είναι σημαντικό, διότι όπως μπερδεύεται ο Κρούγκμαν με την Ελληνική πραγματικότητα, έτσι συμβαίνει και με άλλους, που δεν την γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Και κάποιοι από αυτούς που μπερδεύονται είναι σήμερα σε θέση να μας κάνουν, και μας κάνουν, πολλή ζημιά.
Κατά τον Κρούγκμαν, η Ελλάδα κατάφερε να μειώσει σημαντικά τον υψηλό στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα, και να «συνετίσει» την Ευρωπαϊκή Ένωση που πρόσφατα «μαλάκωσε» και «αποδέχτηκε» μεγαλύτερα ελλείμματα στην Ιταλία και Γαλλία. Δεν επέβαλε κυρώσεις δηλαδή.
Το άλλο που λέει ο Κρούγκμαν είναι ότι δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι Έλληνες διαμαρτύρονται για την τωρινή κυβέρνηση, φρονώντας ότι, επειδή είναι αριστερή, δεν πρέπει να συνεχίζει να μαζεύει τους νομοθετημένους φόρους.
Ο Κρούγκμαν είναι Νομπελίστας στα οικονομικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά. Και άλλοι πήρανε το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών, κάποιοι μάλιστα πρεσβεύοντας τα αντίθετα από όσα λέει ο Κρούγκμαν. Το βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά, όπως εκείνο για την ειρήνη είναι βραβείο της πλάκας (π.χ. Φρήντμαν, Νόμπελ Οικονομικά (βλέπε Χιλή), Στίγκλιτς, Νόμπελ Οικονομικά (βλέπε Ελλάδα Γ. Παπανδρέου), Κίσσινγκερ Νόμπελ Ειρήνης (βλέπε, μεταξύ αναρίθμητων άλλων, Κύπρο), Ομπάμα, Νόμπελ Ειρήνης (τι να πούμε εδώ, τα ξέρετε όλοι), κτλ. κτλ.).
Ο Κρούγκμαν δεν ζει εδώ, και συνεπώς έχει την εξής δικαιολογία: Δεν μπορεί να ξέρει την «απτή» πραγματικότητα, ακριβώς όπως δεν την γνώριζε ο Βαρουφάκης, που και αυτός δεν έμενε εδώ (του Βαρουφάκη την αναγκαστική και άτσαλη προσγείωση, που κοπάνησε κι εμάς, την παρακολουθήσαμε όλοι). Δεν μπορείς να γνωρίζεις το σφυγμό μιας χώρας, αν δεν μένεις και δεν εργάζεσαι εκεί, υφιστάμενος τις ίδιες πιέσεις διαβίωσης που υφίστανται όλοι . ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Η τηλεόραση και τα ΜΜΕ δεν δίνουν ποτέ επαρκή εικόνα ακρίβειας. Πάρτε ένα παράδειγμα από τα διάφορα έργα και σειρές που έρχονται από τις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ π.χ., το σεξ έχει εξαφανιστεί από την καθημερινή ζωή κατά 90%, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 (βασικά λόγω του φόβου του AIDS, αλλά και για τους δρακόντειους νόμους, που δίνουν σχεδόν σε κάθε σεξουαλική επαφή τη δυνατότητα να χαρακτηριστεί σαν βιασμός). Βλέποντας όμως τις ταινίες τους και τηλεοπτικές σειρές τους, η εντύπωση που δίνεται είναι, ότι το σεξ ρέει άφθονο, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Σχετικά με την μείωση του πρωτογενές πλεονάσματος τώρα, δεν συμφωνήθηκε οριστικά τίποτα αφενός, μέσα στην παράταση για τους τέσσερις μήνες. Αφετέρου, είτε το πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται είναι 4,25% ή 1,25% δεν κάνει καμία διαφορά. Γιατί; Διότι, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΤΕΥΚΤΑ.
Ο λόγος; Αν κρατήσεις το κεφάλι κάποιου κάτω από το νερό σε βάθος 1,25 ή 4,25 πόντους, ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΠΝΙΓΕΙ.
Το γεγονός ότι ένα κράτος έχει εθνική κυριαρχία συνεπάγεται άμεσα ότι, όχι μόνον δεν μπορεί να έχει πλεονάσματα, αλλά πάντα θα τείνει να έχει ελλείμματα στον προϋπολογισμό του. Γιατί; Διότι πάντα το κράτος θα καλείται να καλύπτει απρόσμενες αμυντικές δαπάνες, και αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές. Και η επιπρόσθετη φορολογία για τα παραπάνω δεν είναι λύση, διότι καταπιέζει την οικονομική ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο, αργά η γρήγορα καταλήγοντας να μειώνει μόνιμα τα φορολογικά εισοδήματα. Είναι ο γνωστός φαύλος κύκλος που ζούμε τελευταία.
Σχετικά με τους φόρους τώρα στην Ελλάδα:
Ο Κρούγκμαν, όπως η Τρόικα και άλλοι αλλοδαποί παρατηρητές δεν καταλαβαίνουν το εξής (παράδειγμα):
Όταν η κάθε κυβέρνηση εδώ ήθελε να μαζέψει ένα εκατομμύριο ακόμα (ας πούμε), έβαζε ένα νέο φόρο, ειδικά κοστολογημένο να αποφέρει αυτό το ένα εκατομμύριο.
Μετά από κάμποσο καιρό όμως, ο δυσλειτουργικός και αναποτελεσματικός κρατικός μηχανισμός γρήγορα φαινόταν, ότι δεν θα απέφερε ένα εκατομμύριο σε φοροεισπράξεις, αλλά μόνο (ας πούμε) 400,000. Η λύση; Ακόμα ένας διαφορετικός φόρος, κοστολογημένος για ένα εκατομμύριο. Και όταν ο νέος φόρος απέφερε μόνο 200,000, ακόμα ένας «εκατομμυριοδύναμος» φόρος, που και εκείνος απέφερε μόνο 200,000. Και μετά ακόμα ένας, πάλι με εισπράξεις 200,000.
Αγκομαχώντας, τελικά εισπράχθηκε το εκατομμύριο, αλλά δημιουργήθηκε ένα παλούκι στη φορολογική νομοθεσία με τέσσερις φόρους εισπρακτικής «αξίας» συνολικά τεσσάρων εκατομμυρίων. Αυτό το παλούκι παρέμεινε στην φορολογική νομοθεσία.
Και βέβαια εμείς εδώ μετά, σπάσαμε λίγο πλάκα επί του θέματος, είπαμε κάποια αστεία, διαμαρτυρηθήκαμε για «το άχρηστο δημόσιο», και ξεχάσαμε τη σχετική περίπτωση. Αυτό έγινε πάμπολλες φορές στο παρελθόν. Πριν την κρίση, δηλαδή.
Και φυσικά, όταν ξέσπασε η κρίση και ήρθε η Τρόικα και οι διάφοροι ελεγκτές, είδαν τους νομοθετημένους φόρους και είπαν, «Εδώ, κύριοι, έχετε ένα χρυσορυχείο, και δεν το δουλεύετε. Εισπράξτε τους νομοθετημένους σας φόρους κύριοι, και δεν θα έχετε πρόβλημα».
Μα αν εφαρμοστούν όλοι οι φορολογικοί μας νόμοι-και είναι όλοι, όπως στο παραπάνω παράδειγμα-κατά γράμμα, θα διαλυθούνε τα πάντα. Δεν θα μας μείνει ούτε ένα κεραμίδι ιδιοκτησίας.
Άντε όμως τώρα να εξηγήσεις στους ξένους ελεγκτές τα παραπάνω. Και άντε τώρα να τα καταλάβουν. Αλλά, εξ άλλου, και γιατί να θέλουν να τα καταλάβουν; Εδώ δεν μπορούν να τα καταλάβουν Νομπελίστες Οικονομικών.
Τελικά, όπως ήρθαν τα πράγματα, οι ξένοι ελεγκτές έχουν στα χέρια τους το τέλειο εργαλείο ληστείας εναντίον μας. Και μάλιστα MADE IN GREECE. Κι από ότι φαίνεται, έχουν σκοπό να συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν, μέχρι να μας ξαφρίσουν και την τελευταία μας δεκάρα.