Αυτό που προκαλεί πραγματικά τον φόβο όσων δεν έχουν έπαρση εθνικής υπερηφάνειας, περίπου όπως είχαν οι Κύπριοι με το "όχι" που έγινε "με το παραπάνω", δεν είναι η διεθνείς δημοσιεύσεις για τη συγκρουσιακή προσέγγιση της κυβέρνησης.
Αυτό που προκαλεί το φόβο είναι πως η κυβέρνηση σκοπεύει να ανακόψει την ύφεση παίρνοντας υφεσιακά μέτρα, όπως κρατικοποιήσεις, όπως ακυρώσεις απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, ξανακλείσιμο οποίων επαγγελμάτων ελευθερώθηκαν, ακυρώσεις επενδύσεων δισεκατομμυρίων, και κυρίως αυθαίρετη παρέμβαση στον καθορισμό του μοναδιαίου κόστους εργασίας: του κατώτατου μισθού.
Κάποιος πρέπει να είναι άσχετος με την πραγματική οικονομία για να μην αντιλαμβάνεται ότι κάτι τέτοιο θα εκτοξεύσει την ανεργία των νέων, καθώς το εργασιακό τους κόστος θα εξισωθεί με εκείνο ανθρώπων με μια δεκαετία μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία.
Κάποιες μικρές επιχειρήσεις με 3-4 υπαλλήλους θα κλείσουν, καθώς στην υφεσιακή Ελλάδα της πτώσης του ΑΕΠ κατά 25% σε 4 χρόνια, ο αναιμικός τζίρος τους δεν επαρκεί για την αύξηση του εργασιακού κόστους μέχρι και κατά 50%, πχ για έναν 22χρονο χωρίς εμπειρία εργασίας που σήμερα παίρνει €511 μικτά, και μετά την αυθαίρετη αύξηση θα πρέπει να πληρώνεται €751 μικτά συν το πρόσθετο κόστος των ασφαλιστικών εισφορών.
Είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν ότι θα φέρουν ανάπτυξη με κρατικοποιήσεις και υφεσιακά μέτρα;
Είναι δυνατόν;
Τί ζούμε;
Είναι ψυχοπαθείς ή απλά άσχετοι;;;