του Στρατή Μαζίδη
Αν πχ εννοεί ότι ο κόσμος θα αρχίζει να ζει καλύτερα από αυτό που ήδη είχε και να προοδεύει, τότε ναι, έχουμε ανάπτυξη. Πραγματική. Κυριολεκτική. Ουσιαστική.
Υπάρχει όμως και η άλλη ανάπτυξη, αυτή της στατιστικής.Ας πάρουμε μια χώρα. Να την Ελλάδα για παράδειγμα. Η ανεργία ανέβηκε στο 27,6% και οι άνεργοι ως αριθμός ξεπερνούν τα 2.000.000
Αν λοιπόν σε 7-8 μήνες η ανεργία υποχωρήσει στο πχ 24,8% και οι άνεργοι γίνουν αντίστοιχα 1.760.000, τότε θα βγουν οι κοι Σαμαράς και Στουρνάρας με τα χαρτιά της ΕΛΣΤΑΤ στα χέρια και θα τα κυματίζουν όπως τα μικρά παιδιά στις παρελάσεις.
Το ότι αυτοί οι 240.000 πχ το 2011 εργάζονταν με μισθό € 1.200,00 και τώρα οι αποδοχές του θα είναι € 400,00, το γεγονός πως από κάποιου επιπέδου εργαζόμενοι θα μετατραπούν σε είλωτες, δε θα έχει καμία απολύτως σημασία.
Οι αριθμοί θα δείξουν ανάπτυξη.
Ας δούμε κι ένα ακόμη παράδειγμα. Αν στην περιοχή που ζείτε υπήρχαν πριν λίγα χρόνια δέκα κομμωτήρια, τώρα με την κρίση απέμειναν δύο και αύριο με την "ανάπτυξη" γίνουν τέσσερα, η στατιστική επιστήμη θα το εγγράψει ως ανάπτυξη. Είναι όμως;
Η μετατροπή των εργαζομένων σε σκλάβους αφού πρώτα περάσουν από τη σκληρή δοκιμασία της ανεργίας ώστε να κάνουν τούμπες για τα μισά των μισών που κάποτε ελάμβαναν καθώς επίσης και το πιθανό άνοιγμα κάποιων επιχειρήσεων απέναντι στα χιλιάδες λουκέτα, μόνο ως ανάπτυξη δε θα μπορεί να λογιστεί και αλίμονο στο λαό αυτό που θα καταπιεί ένα τέτοιο παραμύθι.